Giza eskubideen urraketa lazgarria salatu du EH Bilduk; izan ere, milaka pertsona errefuxiatu daude Greziako eta Turkiako mugen artean harrapatuta.

Azken hilabeteetan, Greziako gobernuak asiloari buruzko legeak zorroztu ditu, azken orduetan pertsona errefuxiatuei asilorako eskubidea sistematikoki ukatzeko astungarriarekin, horrela Hungariarekin bat eginez, Genevako Konbentzioa bezalako giza eskubideen nazioarteko arauen urraketan.

Egoera okertu egiten da orduak igaro ahala, poliziaren esku-hartzeekin. Gainera, erakunde faxistek modu bortitzean eragozten dute errefuxiatuen joan-etorria, eta, era berean, GGKEei eta proiektu solidarioei, hala nola Zaporeak, beren lana egitea eragozten diete.

Pernando Barrena, beste eurodiputatu batzuekin batera, Europako Batzordeari eta Europako Kontseiluari zuzendu zaie egoera salatzeko eta nazioarteko legedia errespetatzeko eskatzeko, asilorako eskubidea defendatzeko, eta, beraz, errefuxiatuen aurkako erasoak geldiarazteko.

Behin eta berriro Espainiako politikariek duten maila negargarria dela ikusten dugu, baita oraingoan ere. Hauteskundeak errepikatzeko helburua lortu du PSOEk, eta helburua diogu, apirilaren amaiera ez geroztik ia bost hilabetez antzerkia eta itxurakeria besterik ez baititu egin  Pedro Sanchezek, elkarrizketa seriorik inorekin gauzatu gabe. Bere kide eta bozkatzaileek besterik eskatzen bazioten ere, PSOEk ez du Espainian gobernu “aurrerakoi” bat eraiki nahi izan eta ondorioz, beste hauteskunde batzuk behar ditu gerora eskuinarekin egingo duen akordioa arrazoitu eta gauzatzeko. Hauxe da Espainiako politikaren egoera eta Azaroak 10erako iragarri dituzten hauteskundeetan herritarren botoen norabideak aukera uzten badie, oraindik ere estatu autoritario eta antisozialago baten aurrean egongo gara. Egia esan, nazka-nazka eginda egoteko modukoa da panorama eta independentziaren beharraz serioski hausnartzeko garaia iritsi zaigu euskal herritarroi.

Zertarako independentzia? Askotan entzundako galdera honek baditu erantzun ugari, pertsona eta testuinguru politikoaren arabera aldatuko dira sarri, baita galdetzen duenaren jarrera edo intentzioaren arabera. Batzuetan agian, erantzuteak ez duela merezi pentsa dezake norbaitek, edota gaur egun hautu politiko honen defentsak ez duela gaurkotasunik, modaz pasatakoa dela.

Historikoki gehien erabili den erantzunetako bat Euskal Herriaren biziraupena aipatzen du, libre ez garen bitartean gure hizkuntzak, hainbeste maite dugun kulturak edota iruditerian dugun 7 herrialdeko mapak ez dutela inongo etorkizunik.

Askatasun behar hau arrazoitzeko beste diskurtso batek erabaki eremuen gerturatzea aipatzen du. Nork defendatuko ditu gure interesak guk baino hobeto? Nork hartuko ditu herri honi zuzenean eragingo dioten erabaki ekonomikoak? Bertako natur erreserbak zaintzeko interesa nork du? Porlanaren inguruan aberasten diren gutxi batzuei poltsikoak betetzea hain errez onartuko al genuke, honek dakartzan kostu ekonomiko, humano eta ekologikoak kontutan izanda?

Badira komikoagoak izan daitezkeen erantzunak, agian esfortzu intelektual handia behar ez dutenak baino irribarrea eragiteko balio dutenak: “Zu bezalako artaburuak ez aguantatzeko!” edota “Letiziaren 1000 euroko zapatak ez ordaintzeko!” diotenak.

Denak dira baliagarriak momentu eta leku egokian erabiltzen badira. Garai hauetan adibidez poltsikoari begiratzen dio jende askok, ezegonkortasun ekonomiko garaiak dira batzuentzat, miseri gorrikoak besteentzat. Bada atentzioa deitu digun titular bat: CATALOGAN A ESPAÑA COMO EL PAÍS MÁS CORRUPTO DE LA UNIÓN EUROPEA . ‘Statista’ izeneko estatistika zentroaren arabera espaniarren %63ak bere egunerokotasuna korrupzioaren eraginpean dagoela deritzo. Ez da datu makala.

Eta guk? Euskal herritarrok sentitzen al dugu hau? Europako herrialderik ustelenaren pean bizitzeak eragiten al du gure egunerokoan? Noski baietz! Baina oraindik ez dugu herritar oro konbentzitu, beraz segi lanean, ez sekula utzi galdera hori erantzunik gabe. Gure poltsikoek, hizkuntzak, basoek, umeek, baserritarrek, kulturak, langileek, itsasoak, ikasleek eta ahazten zaizkigun guztiek merezi dute, baita gure umoreak ere.

INDEPENDENTZIA!

Superabita duten udalek politika sozialetan eta zerbitzu publikoetan inbertsio handiagoak egiteko konpromisoa hartu du Espainiako Gobernuak, EH Bilduren ekimenez.

Aurrekontuen egonkortasunerako Diputatuen Kongresuan egindako bozketan abstentziora jo dute Euskal Herria Bildu Talde Parlamentarioko bost diputatuek, Espainiako Gobernuak superabita daukaten udalek politika sozialetan eta zerbitzu publikoen hobekuntzan inbertsioak egin ahal izateko konpromisoa esplizitua hartu ondoren. EH Bilduk hala eskatuta hartu du konpromiso hori Gobernuak.

Gastu muga malgutzeko eta udalei inbertsio sozialak egitea ahalbidetzeko PSOEk eta EH Bilduk Kongresuan egindako akordioaren berrespenaren ondoren, defizitaren ibilbidearean onarpena erraztu du ezker subiranistak. Hori da, hain justu, aurrekontuak onartzeko prozesua abiatzea ekarri duen urratsa. Gastu muga handitzea eta horren bidez Euskal Herriko udalen egunerokoa erraztea da EH Bilduk eta PSOEk lortutako akordioaren muina.

Oskar Matute EH Bilduko  diputatua, Madrilgo Kongresuan

Akordioak daukan balio politikoa azpimarratu zuen, behin osoko bilkura bukatuta, Oskar Matute diputatuak. “Gastu muga handitu da, eta modu horretara, herritarrentzat ezinbestekoak diren zerbitzu sozialak hobetu ahal izango dira eta, aldi berean, zerbitzu publikoak indartuko dira”.

Ezker subiranistak erakutsitako “erantzukizuna eta ardura” nabarmendu zituen Matutek, herri interesak alderdiaren interesen aurretik jarri dituelako. “EH Bildu akordioetan dagoenean eta erabakigarria denean, herritarren bizi baldintzak nabarmen hobetzen dira eta euskal herritarren eskubideak zaintzen dira. Horixe egin dugu gaur, udalen mesedetan gastu mugaren malgutzea ahalbidetuz”, esan zuen.

Ezker subiranistak PSOErekin Kongresuan izandako bilera gogoratu zuen Matutek. Abian jarri den aurrekontuak onartzeko prozesuaren inguruan jarrerak, iritziak eta hausnarketak partekatu zituzten bi aldeek bilera horretan. Bilkura giro onean eta errespetuzkoan egin zela nabarmendu zuen Oskar Matutek. Bilera horrek bi indar politikoen jarrerak hurbiltzeko eta bi talde parlamentarioen arteko harremanak sendotzeko balio izan zuen.

Akordio bat tarteko, atzo 47 euskal herritarren aurka Madrilen hasi zen epaiketa minutu gutxira amaitu zen. Modu honetan, Arantza Zulueta eta Jon Enparantza abokatuak bost hilabeterako preso sartuko badituzte ere, gainontzekoek espetxea saihestuko dute. 47 euskal herritar hauek erabaki kolektiboa hartu dute, guztien artean adosturikoa.

47 auziperatuen artean, Elduaingo Kudu eta Ibarrako Minde daude

Joseba Asiron Iruñeako alkate ohiak ederki adierazi duen bezala, auziperatuek bi aukeren artean erabaki behar izan dute…edo euren burua errugabe jo eta 8-20 urte bitarteko espetxe zigorrak jaso, edo errua onartu eta espetxera ez sartu. Espetxeratzeek maila pertsonalean eta baita alor politikoan ekarriko lituzkeen ondorio guztiz kaltegarriak kontuan hartuta, Amasa-Villabonako EH Bilduko kideok asko pozten gara auziperatuak berriro etxean daudela jakinda, eta besarkada bana bidali nahi diegu eskualdekoak ditugun Kudu eta Minderi batetik, eta Jon Enparantza eta Arantza Zulueta abokatuei bestetik, azken hauen konpromiso eta eskuzabaltasunak ahalbideratu baitu akordioa.

Edozein kasutan, lehenagotik ere aipatua genuen auzi honekin elkartasuna bera zela epaitu nahi zena, izan ere presoen giza eskubideen alde lan egite hutsagatik eraman baitituzte euskal herritar hauek Espainiako Audientzia Nazionalera. Eta jakina, horrantz ezin daiteke joan justiziaren bila, epaileak aspalditxotik Estatuak erosiak baititu. Horrexegatik, akordioaren ondorioz auziak amaiera positiboa izan badu ere, honelako epaiketek suposatzen duten injustizia salatu beharrekoa da. Estatu honek demokratikotik oso gutxi duenez, bere hatzaparretan ez erortzeko egin ez diren delituak aitortu behar dira, espetxea saihesteko azken finean. Eta Espainiako estatuak historikoki duen izaera antidemokratikoa zenbaterainokoa den ikusita, Euskal Herriak erabateko burujabetza eskuratzen ez duen bitartean, egoera hauek errepikatu daitezkeela aurreikusi behar da.

Aurrera egin behar da ordea, estatuaren joko arauak alboratuz eta euskal jendartean adosturiko eszenatoki berriak bilatuz.  Zentzu honetan, atzo euren etxeetara 47 lagun itzuli baziren ere, beraiek ondo esan bezala itzulerak 250 lagunena izan behar du, euskal preso politiko guztiena alegia. Badira ia 8 urte ETA erakundeak bere armak behin betirako isildu zituela eta beraz, euskal presoen aferan urratsak ozenki exijitzeko garaiak behar dute izan.

Albistea eta bideoa jarraian

Herri honek egia osoa jakitea merezi du. Zaldibarren bi erantzule daude, enpresa eta Jaurlaritza, eta asko dago argitzeke.

EH Bilduk eskatuta, Iñigo Urkullu lehendakaria Legebiltzarreko Diputazio Iraunkorrean agertuko da azkenean, datorren asteartean, Zaldibarko ezbeharra dela eta Jaurlaritzak eginiko kudeaketaren inguruko xehetasunak emateko. Legebiltzarreko Mahaiak EH Bilduren eskaria onartu du gaur eta, hori berez albiste ona bada ere, Mikel Oterok “berandu ibiltzea” egotzi dio lehendakariari. “Urkullu behartuta etorriko da, ez bere borondatez. Propio etorri behar zuen, oposizioko alderdi batek eskatzeko beharra izan gabe, hain larria den egoera honek hala eskatzen zuelako lehen momentutik”.

Manifestazio jendetsua "Zaldibar Argitu ORAIN!" lemapean

Duela astebete jada gertatu zen ezbeharraren harira Jaurlaritzak eginiko kudeaketa salatu du Oterok. “Herri honek ez du merezi horrelako tragedia baten aurrean modu horretan jokatzen duen gobernu bat, herri honek egia osoa esaten duen gobernu bat merezi du, eta egia osoa ez da mahai gainean egon lehendabiziko momentutik; sekulako informazio falta egon da eta gauza asko daude argitzeke”.

EH Bilduko legebiltzarkideak azaldu duenez, Zaldibarren bi erantzule daude: batetik, zabortegiko enpresa, gauzak, antza, gaizki egin dituena; bestetik, erantzukizun politikoa zeukana, Jaurlaritza, alegia. “Ikuskaritza eta kontrol lanak ez zituen behar bezala egin eta ez zituen hartu tragedia gertatu aurretik hartu behar ziren neurriak; hemen ez da buruzagitza politikorik egon, ez da beharrezkoa zen erantzuna eman eta arduradun nagusiak mutu eta isilik egon dira. Herritarren eta oposizioaren presioak bakarrik bultzatu ditu azalpenak ematera”.

Oterok Jaurlaritzan ohikoa den modus operandi bera ikusi du Zaldibarren ere. “Osakidetzako Lan Eskaintza Publikoan berdin egin gertatu zen: lehendabizi, arazoaren ukazioa, kontua txikia balitz bezala, gero informazioa ezkutatzea eta saihestea eta azkenean bakarrik, eta herritarrek eta oposizioak behartu dituztelako, azalpenak”.

EH Bilduko ordezkariak EAJren erreakzio bortitza ere kritikatu du. “Ez da onargarria orain horrelako asaldatze itxurak egitea arazoa besteena izango balitz bezala eta arazoa beste batzuei bota nahian”.

Pasa den igandean, hilak 8, Hondarribiako egun nagusia ospatu zen. Frantziarren aurka 1639an izandako garaipen militarra ospatzeko burutu ohi den alardeak istiluak izan ditu nagusi azken urteotan (ikus alardeari buruzko dokumentala). 1996. urtetik Hondarribiako eta Irungo emakumeek gizonekin batera berdintasunean gozatu nahi izan dute festaz, baina tradizioa aitzakiatzat harturik eskubide hau normaltasunez garatzea oztopatu du zenbaitek. Zentzu honetan salatzekoa da EAJ zein PSE alderdiek prozesu guzti honetan izan duten jarrera, alderdi elektorala giza eskubideen aurretik ipiniz. 

Egoera hau gure jendarte matxistaren beste erakusle bat besterik ez da. Berriki Jule Goikoetxea ikerlariak Euskal Autonomia Erkidegoko Ongizate Estatua inguruko patriarkalenetarikoa dela frogatzen duen ikerketa plazaratu berri du. 

Zorionez, mantxo bada ere, belaunaldi berriak jai  eta jendarte parekidearen aldeko jarrera bereganatzen ari dira. Aurten Hondarribiako Jaizkibel konpainiak inoiz baino partaide gehiago izateaz gain egundaino jaso ez duen herri babesa izan du. Eskubideetan eta berdintasunean oinarritutako Euskal Herria amesten dugunon garaipena da Jaizkibel Konpainiako gizon-emakumeen asteburuko lorpena. Bejondeizuela!

Madrilgo Kongresuan Espainiako presidentea izendatzeko inbestidura saioan EH Bilduko bost diputatuek abstentzio aktiboa ematea erabaki dute ezkerreko indar subiranistako oinarriek. Galdeketa egin du EH Bilduk bere oinarrien artean urtarrilaren 2an eta 3an inbestidura saioan hartu beharreko jarreraren inguruan erabakitzeko. Botoa eman dutenen %81,4k egin dute EH Bilduren zuzendaritzak egindako proposamenaren alde.

Datak txarrak izan arren eta galdeketa deitzeko eta parte hartzeko denbora tarte gutxi eman den arren, handia izan da parte hartzea. 5.441 lagunek parte hartu dute, modu telematikoan egindako galdeketan (inskribatutakoen %40,1). Modu horretara, erabaki garrantzitsuak bere oinarriekin partekatzeko eta barne demokrazian sakontzeko bidean, beste urrats esanguratsu bat eman du ezkerreko indar subiranistak.

EH Bilduren Mahai Politikoak proposatutako galderari erantzun behar izan diote oinarriek:

"Ados zaude EH Bilduk Espainiako Kongresuan dituen bost diputatuek abstentzio aktiboaren bidez Pedro Sanchez PSOEko hautagaiaren inbestidura ahalbidetzearekin, Espainiako Gobernuko presidente izan eta Unidas-Podemos alderdiarekin gobernua eratu dezan?".

Emaitzak hauek izan dira:

Bai: 4.406 boto (%81,4).
Ez: 756 boto (%13,9).
Zuri: 249 boto (%4,6).
Parte-hartzea: 5.441 boto (%40,1).

Datorren irailaren 16tik aurrera Espainiako Auzitegi Nazionalean 47 euskal herritar izango dira epaituak, preso eta errefuxiatuen giza eskubideen alde lan egite hutsagatik.  8 eta 20 urte bitarteko espetxe zigorrak sartu nahi dizkiete, guztira 601 urte. Konponbide eta bakearen aurkako astakeri hau salatzeko asmoz larunbat honetan manifestazioa egingo da Bilboko kaleetan. Amasa-Villabonatik ere autobusa antolatu da eta izena Iratzar tabernan eman daiteke.

Auziperatuekin elkartasunez manifestaziorako deialdia

Mundu aldrebesean bizi gara, elkartasuna zoriondu eta saritu beharrean, zigortu egiten duena. Izan ere, elkartasunaren aurkako epaiketa baita datorkiguna. Etikoki onartezina. Epaiketa honetan sakabanaketa pairatu duten preso eta euren senideenganako laguntza zigortu nahi da. Auzolana eta elkartasuna ez dira gaur egungo sistemari gustatzen zaizkion baloreak eta horregatik honelako epaiketen bidez eragotzi egin nahi ditu. Beste alor batzuetan ere ikusten ari gara elkartasunaren aurka nola jotzen duten: etxegabetzeak eragozten saiatzen direnen aurka isunak ezartzen dituztenean, edota Mediterraneoan etorkinen bizitzak salbatzen dabiltzan Gobernuz Kanpoko Erakundetako kideak atxilotzen dituztenean… Elkartasunak merkatu kapitalistaren balore berekoiak jartzen ditu zalantzan eta euren ankerkeriari egiten die aurre. Azken finean, elkartasunak ebidentzian uzten ditu eta horregatik ez dute gustuko.

Eta berriro ere hotzikara eragiten duten zigor eskaerak… 47 familiatan eta 38 haurrengan ondorio latzak utzi ditzakeen epaiketa, baina ez, ezin dugu onartu gaur egungo motxiladun haurrei beste 38 eranstea. Ez, arren! Garaiz eta lekuz kanpo dagoen epaiketa da, euskal jendarteak aspalditxotik erakutsia baitu aurrera egin nahi duela, iraganera lotuko dituen korapilo gehiago ez dituela nahi. Ez dugu min eta zauri berririk irekitzerik nahi.

Elkarbizitza, bakea eta justizia integralak behar dute izan eta jendarte ororen altxor preziatua dira, baita gurea ere. Euskal jendartearen nahi horri erantzun behar diogu eta gatazka logika batean asmatutako eta abian jarritako prozedurak eten behar ditugu, eraikitzen ari garen orainaldia kutsatu ez dezaten.

Gainantzean, hemen duzue Berria egunkariko lan talde batek azken asteetan gai honi buruz egin duen lanaren lotura: https://www.berria.eus/11_13_Makroepaiketa/

Gipuzkoako basoen eta mendien egoera kontuan izanik eta egun gure inguruneak eta klimak bizi duten larrialdi egoera ikusita, EH Bilduk Basogintza politikaren inguruko ponentzia bat eskatu du Batzar Nagusietan baina EAJ eta PSEk kontra egin dute, aditu eta eragileen ekarpenak jaso eta partaidetzari atea itxiz, euren esanetan, Aldundia lanean ari omen delako. PP eta Elkarrekin Gipuzkoak EH Bilduren proposamenaren alde bozkatu dute.

Hau izan da EH Bilduko Mirene Begiristainen hitzartzea basogintza batzordean: Hemen bideoa: https://www.youtube.com/watch?v=YbUkq548aOQ&feature=emb_title 

Gipuzkoako mendi-lurren egoera guztiz aldatu zen XVIII. mende bukaeratik XIX. mende hasierara, jabetza publiko eta komuna izatetik jabetza pribatura izatera pasa zirelako. Jabetza komunalak lurraldekako eta, batez ere, komunitateen araberako kudeaketa izatea suposatzen zuen. Gizarte antolatu eta zehatz batek bere jabetza komunaleko lurren gainean erabakitzen zuen; zer, nola eta noiz egin, elkarren arteko adostasunak bilatu eta unean uneko erabakiak hartuz gauzatzen zen.

Antolamendu modu hori aldatzen joan da modu desberdinean Euskal Herrian zehar, eta zehazki, Gipuzkoako kasuan, lurraren eta basoen jabetza pribatu izatera pasatu da hein handi batean. Eredu honek, administrazio mailan, basoarekin herriak duen harremanean zein maila ekonomiko eta ekologikoan errealitate jakin bat eraiki du, eta hainbat arazo sortu ditu ere bai.

Gipuzkoako baso kudeaketa Eusko Jaurlaritzak eginiko 177/2014 DEKRETUAn, 2014ko irailaren 16koan, behin betiko onartzen du EAEko Nekazaritza eta Basozaintzako Lurralde Plan Sektoriala. Lurralde plan honek, Gipuzkoa, Bizkaia eta Arabako nekazal lur eta baso-lurrak antolatu eta arautzen ditu. Araua orokorra da, ondoren herriz herri egingo den Hirigintza Araudiaren Plan Orokorrak (HAPO) zehaztuko du erkidegoko marko orokorrak emandako irizpideak jarraituz lurraren erabilpen zehatza. Baina praktikan, aukera hauek muga anitzekin topatu dira, hala nola, Aldundiak baimen asko eman behar dituela hainbat eskumen eta ikuskeren arteko talka sortuz. Horregatik ere zein arazo eta egokitzapen behar diren aztertzea behar-beharrezkoa da.

Mirene Begiristain EH Bilduko kidea Gipuzkoako Batzar Nagusietan

Horrez gain, antolaketa lege hauek gizartetik oso urrun kokatu dira, eta gizartearen zati txiki batek ezagutu eta erabili ditu. Teknikarien ikuspuntuetara egokitu dira lurren erabilerak, teknikotasun handiko araudiz antolatu dira. Honek oraindik ere konplexuago egin die herritarrei lurraldearekin izan dezaketen harremana, araudia herritarren inolako parte hartzerik gabe gauzatu baita.

Gizartea eta basoaren artean daukagun harremana birpentsatu beharra daukagu arlo ekonomikoan ere. Gipuzkoan garatu den basogintza ereduari erreparatzen badiogu, Foru Aldundiaren gidaritzapean azken hamarkadetan garatu den basogintza politika merkatu globalizatu batean lehiatzeko diseinatua izan da, mundu mailako merkatuen merkantzia joan etorrian txertatzeko helburuarekin. Gainera, basoaren aniztasuna alde batera utzi eta egur ekoizpenean zentratu da. Espezie bakarreko (Intsignis Pinua) landaketak, egur ekoizpen hutsa du helburu, ekoizpen azkarra, kantitate handietan, kalitate baxua eta ingurugiroarekiko bortitza. Egia bada ere urteetan baserritar askori lagungarri egin zaiela eredu hau, gaur egun, agerikoa da iraungitze data duen eredua dela, espezie bakarreko landaketen ahulezia eta arriskuak orain ordaintzen ari baikara.Lurraren emankortasunean dauden arazo larriak ere aipatzekoak dira. Orokorrean, esan genezake basogintza eredua ez dela gizartean behetik gorako eztabaida baten emaitza izan, ezta ere klase baxuenen beharrizanetara egokitutako eredua, kapitalean intentsiboaren, hau da, zerrategiak eta paper fabriken, mesedetan izan da.

Horrez gain, 35.000 hektarea pinudi oso kaltetuta eta beste 60.000 hektarea gaitzak eraginda daude dagoeneko EAEn, “banda marroia” izenarekin ezagutzen dugun gaitzarekin, arbolak akabatzen ari den onddoak kutsatuta. Gaitz honek kalteturiko lurrazala bikoiztu egin da azken hilabeteotan, Arantxa Tapia Eusko Jaurlaritzako Ekonomiaren Garapenerako sailburuaren arabera. Horretarako, urtero bezala, Gipuzkoako basoak zaindu, hobetu eta ugaritzeko 2019 diru laguntzen oinarri arautzaileak eskaini ditu Aldundiak. Aldundiak zera aipatzen du: “Gipuzkoako baso sektorea indartzeko diru laguntza deialdia da”. Zentzu honetan, diru laguntza hau urtero atera da, baina basogintza sektorearentzako diru laguntza hauek zenbateraino lagundu duten baso politika bat lantzen zalantzagarria izan daiteke, basogintza eta egurgintza zenbateraino nahastuak izan diren mahai gainean jarriz.

Halaber, basoa eta lehen sektorea eta baserrien egoeren arteko lotura ikuskera eta ekosistema berdin baten parte dira. Zentzu horretan, monolaborantzan oinarritutako basogintza basoa al da?. Galdera horren baitan koka daiteke lurraldearen degradazioa loturik dagoela eragile desberdinek euren baliabide ekologiko, tekniko, ekonomiko, politiko eta sinbolikoen erabiltzeko duten agentzia potentzialtasunari.

Beraz, talde txostengilea sortzea eskatzen da Ekonomia Sustapena, Turismoa eta Landa Inguruneko batzorde honi lotuta, eta talde txostengileak aztertu beharko du zehazki Gipuzkoako egungo basoa eta basogintzaren egoera zehatza. Bertan, monolaborantzak eragindako kalteak zehazki ezagutu, egungo basogintza politikak eta honi lotutako zeharkako elementuei Gipuzkoako administrazio desberdinetan kudeaketa eredu egoki bat garatzeko sortzen dituen arazoak eta aukerak aztertzu beharko du. Etorkizuneko baso eta basogintzaren ikuspegi nola eta zein ereduari lotuta birplanteatu daiteken sakon eta modu lasaian hausnartu beharra dago, izan ere, urgentea eta premiazkoa da gipuzkoarrontzat eta Gipuzkoaren etorkizunerako joan den 'Gure Lurra Jardunaldian' bertan adituen azpimarratu zituzten dimentsio ekonomiko, sozial eta ekologikoak modu integralean baloratzea.

Ponentzia honetarako, baso eta basogintzari lotutako herri, eskualde eta Gipuzkoako aditu, proiektua zein lehen sektoreko eragile eta gorago aipatutako eragile ekonomiko ezberdinekin hausnarketak jasoko dira, saioak publikoak izanik. Beharrezkoa ikusten bada, beste lurralde batzuetako adituak edo eragileak ekartzeko aukera ere baloratuko da, euren hausnarketa talde txostengile honen helburuak lortzeko ekarpen baliotsua izango delakoan.

Egokia bada, Batzar Nagusietako Mahaiak onartu eta gero, aurrekontu bat egokituko zaio.

Azterketa bukatutakoan taldeak txosten bat egingo du, alde batetik, Ekonomia Sustapeneko, Turismoko eta Landa Inguruneko batzordean aurkeztuko da; eta bestetik, euren hausnarketen bidez hausnarketa aberastu duten aditu, proiektu zein eragile denei txostena ere bidaliko zaie bide elektronikoaz.

Eskaeran adierazten den moduan, talde txostengileak bere lanak 2020ko maiatzerako burutu beharko lituzkete.

Beraz, ehbildu taldeak eskaera zintzo hau luzatzen die talde danei, gaur hemen bilduta gauden taldeen erantzukizuna da Gipuzkoako basoen eta mendien egoerak hobetzeko hartu behar diren erabakiak eztabaidatzeko espazioa irekitzea. Baliatu dezagun ongizate komunerako.

Bihar hasiko da Izarren erasotzailearen aurkako epaiketa Valentzian eta gai honek eduki duen ibilbideari buruzko kronika bat egiteko une aproposa dela deritzogu.

Bien irudia Sarari herriak egin zion ongi etorrian

2017ko urtarrilean Izar Picassenteko espetxean bizi zen bere amarekin, Sara Majarenas euskal preso politikoa baitzen garai hartan. Sara Izarren aita zenaz banandu berria zegoen (preso arrunta bera) eta honek mendeku moduan, asteburuko baimen batekin aske zegoen batean, bi urteko alaba erailtzen saiatu zen labankadaz. Hasiera batean lortu zuela uste zuenez, polizien aurrean hilketa onartzera iritsi zen. Are gehiago, Sararen senideei erasoa egin eta berehala telefonoz deitu zien, bi urteko bere alaba hil zuela barre artean esanez. Ez zuen lortu, baina hil ala bizi hainbat egun pasa zituen Izarrek ospitalean, ama gabe, alabarekin batera egon ahal izateko trabak etengabeak izan baitziren Sararentzat, eta honela, epaile batek ospitalera iraunkorki joateko baimena eman zionerako hiru aste baino gehiago pasa ziren.

Argi geratzen da beraz, lehen egun horietatik Sara eta Izarrek pasa behar izan zutena ez zela makala izan. Infernu bat. Gerora ere bere ingurukoek lan asko egin behar izan zuten ama eta alaba elkarrekin egon zitezen eta Sarak zigorraren hiru laurdenak beteak bazituen ere, ez zen bere askatasuna lortu. Zigorra guztiz beteta 2018ko martxoan geratu zen aske.

Gertaera izugarri larria, hitzik gabe uzten gaituen horietakoa izan arren, aurtengo otsailaren 15a geroztik aske da erasotzailea, Picassent-eko epaile batek hala erabakita. Erabakia hartzeko epaiketa hasteko eguna luzatzen ari zela eta behin-behineko espetxeratzea salbuespenezko neurria izan behar zuela argudiatu zuen. Euskaldunokin sitematikoki eta historikoki egin dutena ikusirik broma txar bat dirudi epailearen  argudioak. Ez zuten pagotxa hori eduki adibidez Altsasuko gazteek, ez eta sententziaren zain dauden preso politiko katalanek, euren ustezko delitua inondik inora hain larria ez izan arren. Behin-behineko espetxeratzearen ordez, epaileak hainbat neurri ezarri zizkion erasotzaileari, baina ez soilik berari, hau aske utzi zutenetik Sara Majarenas bera ere pulsera telematiko batekin bizitzera behartua izan baita, bera eta bere alabaren segurtasuna bermatu nahi zela argudiatuz. Hau ez da indarkeria matxistaren biktimak tratatzeko modu egokia inondik inora, erasotzailea aske utziz, berriro ere arriskua, beldurra, estresa eta kontrol poliziala jasan behar izan baitute Sara eta Izarrek euren eguneroko bizitzan azken hilabete guzti hauetan. Biktimak izan arren, errudun moduan tratatuak izan dira honela.

Epailearen erabaki hau beraz, Espainiako Justizia patriarkalizatua dagoenaren beste adibide garbi bat izan zen eta biktima diren emakumeenganako sekulako bihotzgabekeria erakusten du. Eta beste zalantza bat ere uzten digu... Sara euskal preso politiko ohia ez balitz, erasotzailea epaiketaren zain aske utziko lukete? Ez ote zen beste mendeku bat? Gauza bat argi dago, Sararen joera politikoa beste bat balitz, estatuko komunikabide eta erakunde ororen eskuhartze nabarmena izango luke gertaturikoak, baina erabat isilean pasa da guztia lurralde horretan. Orain, bihar hasiko den epaiketaren nondik norakoen zain geratu beharko gara. Fiskatzak eta akusazio partikularrak 30 urteko espetxeratze zigorra eskatzen dute Izarren erasotzailearen aurka, delituari erabateko larritasuna emanez. Atzo bederen, Sara eta Izarrek jende askoren babesa jaso zuten Donostian egin zen manifestazioan.

Azaroaren 10ean Boliviako Estatu Plurinazionaleko Presidente Evo Moralesek bere dimisioa aurkeztu zuen, poliziek eta militarrek behartuta. Dimisioa eman baino lehen Morales presidentearen, bere gobernuko kideen eta Boliviako beste hainbat hautetsien senideen kontrako erasoak eman ziren.

Egoera honen aurrena, EH Bilduk gogor salatzen du Bolivian ematen ari den estatu kolpea, egoera benetan larria da eta konfrontazio zibilerako arriskua handia dela azpimarratu nahi dugu, izan ere estatu kolpea bultzatu duten indarrek errepresioarekin erantzuten ari zaizkio Moralesen alde antolatutako herritarrei. Aurreko hilabetean izandako hauteskundetan Evo Moralesek bozen %46 lortu zituela eta hauteskunde horiek errepikatzeko prestutasuna adierazi duela azpimarratzekoa da ere.

Moralesen kontra altxatu direnei eskubide zibil eta politikoen errespetua eta gatazka negoziazio eta akordioaren bidez konpontzera dei egiten diegu eta Estatu Kolpe honen kanpo-bultzatzaileei injerentzia gelditu eta Boliviako soberania errespetatzera deitzen ditugu.

EH Bilduk bere babesa adierazi nahi die Evo Morales presidenteari eta MASeko lagun guztiei eta bereziki El Alton eta Bolivia osoan kolpearen kontra mobilizatzen hasi diren herritarrei. Azkenik EH Bilduk dei egiten dio Euskal Herriko jendarteari Estatu kolpe honi aurre egiteko antolatzen diren mobilizazioetan parte hartzera.

Uruguai azaleraz Euskal Herria baino zortzi bat aldiz handiagoa bada ere, ez ditu askoz biztanle gehiago, 3 miloi eta erdira ez baitira iristen bertan bizi direnak. Eta beste antzekotasun azpimagarri bat ere badugula esan daiteke, gure herrian bezalaxe, euren elkartasuna zenbaterainokoa izan daitekeen erakutsi baitziguten duela 25 urte. Filtro Montevideo hiriburuko ospitale bat da eta bertan 1994ko abuztuaren 24an gertatu zen sarraskiagatik da euskal herritarrontzat ezaguna. Garai hartan uruguaitarrek oso present zuten oraindik bizi izan zuten diktadura,1973-1987 bitartean luzatu zena, eta milaka herritarrei beste herrialde batzuetara ihes egitera behartu ziena. Horrexegatik, ez zuten zalantzarik izan gose greba egiten ari ziren hiru euskal errefuxiaturi babesa eta elkartasuna erakusteko unean. Garesti ordaindu zuten ordea... Poliziaren oldarraldian bi uruguaitar erailak izan ziren. Hauxe kronologikoki gertaturikoa:

1992an Espainiako Gobernuak Uruguain bizi ziren hainbat euskal herritarren estradizioa eskatu zion Uruguaiko gobernuari. La Trainera jatetxean hasi zen polizia operazioan 30tik gora euskal herritar atxilotu zituzten (tartean adin txikiko gaztetxoak). Haietako 10entzat estradizio eskaera luzatu zuen Espainiako Gobernuak. Bi urteko prozeduraren ondoren Manueltxo Goitia, Mikel Ibañez eta Luis Mari Lizarralderen estradizioa onartu zuten Uruguaiko epaitegiek. Hiru iheslari politikoak gose greban jarri ziren 1994ko abuztuan estradizioa gauzatzear zela. Azken egunetan, gose grebalariak Poliziaren egoitza nagusitik Filtroko ospitalera eraman zituztenetik, gau eta egun egon zen jendea ospitalaren kanpoaldean protesta baketsuan. Hainbat irratietatik etengabe ari ziren jendea parte hartzera deitzen. PIT-CNT federazio sindikalak ere grebarako deia egin zuen. Milaka lagun bildu ziren 1994ko abuztuaren 24an, 20 milatik gora, Filtroko inguruetan. Baina euskal iheslari politikoak Espainiaratuko zituen hegazkina Carrasco aireportuan zegoen eta nola edo hala hango jendetza guztia sakabanatzeko asmoa zuen Uruguaiko Gobernuak. Arratsalde partean hasi zen Poliziaren erasoa, zaldi gaineko poliziek jendea sakabanatu zuten, baina beraien ihesean Poliziarekin topo egin zuen jendeak. Hau da, segada bat prestatu zuen Poliziak. Jendea ez atzera ez aurrera zegoela, Polizia tiroka hasi zen. Fernando Morronik bi tiro jaso zituen eta bertan zerraldo geratu zen. Beste hainbat pertsona (100dik gora) larriz zauritu zituzten, hauetako asko balaz. Bitartean euskal iheslari politikoak aireportura eraman zituzten. Ospitaleko langileek Uruguaiko ereserkiaz agurtu zituzten hiru euskal herritarrak. Gau osoan zehar iraun zuten Poliziaren kargek. Gau horretan erail zuten Roberto Facal ere. 21 labankada eman ondoren bere etxe barruan utzi zuten.

Elkartasuna jaso eta eskaini egiten da, eta betirako gordeko dugu gure oroimen kolektiboan uruguaitarrek erakutsitakoa. Honela ulertzen dugu ostiral honetan Askapenak Hendaian antolaturiko ekitaldia.

Amasa-Billabonako EH Bilduk bat egiten du ekitaldiarekin

EH Bilduk Justizia ministroaren agerraldia eskatu du ERC eta Junts per Catalunyarekin batera, diktadorea hobitik atera osteko ekitaldi frankisten inguruan azalpenak eman ditzan Kongresuan

"Onartezinak eta mingarriak" iruditu zaizkio EH Bilduri Francisco Franco diktadore espainiarraren gorpuzkiak Erorien Haranetik Mingorrubioko hilerrira eraman dituztela aprobetxatuz haren senideek eta jarraitzaileek antolatu dituzten omenaldi frankistak: familiak "Viva España, viva Franco" oihuekin agurtu du gorpua Erorien Haranetik atera dutenean eta frankismoari gorazarre eginez harrera egin diote Mingorrubion, polizien onarpenarekin. Koalizio subiranistak gogorarazi du Memoria Historikoaren Legeak espresuki debekatzen dituela frankismoa goratzeko ekitaldiak eta salagarria deritzo Espainiako Justizia ministro Dolores Delgadok gertakariok lehen pertsonan bizi izana.

EH Bilduren arabera, ezker subiranistak urteotan eginiko diagnostikoa baieztatzen dute gaur antolatutako ekitaldiek. Franco hil eta ia 45 urtera, frankismoa presente baitago Espainiako Estatuaren egitura judizial, ekonomiko eta politikoetan. Koalizio subiranistaren ustez, Francoren deshobiratzea motz geratzen da, ez da nahikoa pauso gehiago ematen ez badira, eta ezinbestekotzat jo du Estatuko erakundeak desfrankizatzea, Erorien Haranean lurperatutako euskal herritarrak aberriratzeaz gain, berriki Gasteizko Legebiltzarrean eskatu bezala.

Hori dela eta, EH Bilduren hitzetan, premiazkoa da Espainiako Gobernuak Kongresuan azalpenak ematea gaur gertatutakoaren inguruan; berehala esku hartzeko eskatu dio ezker subiranisten koalizioak. Zentzu horretan, ERC eta Junts per Catalunyarekin batera, EH Bilduk Espainiako Justizia ministroaren agerraldia galdegin du Kongresuko Diputazio Iraunkorrean azal dezan zergatik baimendu dituzten Erorien Haranean eta Mingorrubion antolatuko ekitaldi frankistak. "Zer-nolako neurriak hartuko ditu?", galdetu du EH Bilduk. Izan ere, frankismoko biktimak erreparatu ordez, Franco diktadorearen alde eginiko omenaldi frankistek biktimen mina eta samina areagotu besterik ez dute egin, egia, justizia eta erreparazioa eskatzen jarraitzen duten bitartean.

Espainiar faxistak Frankoren gorpua lekuz aldatzea baliatu zuten kalera irteteko eta komunikabideetan lekua izateko

Gaurkoan 1.000 egun dira Altsasuko gazteak atxilotu zituztela eta jakina, espetxean jarraitzen dute. A zer nolako bidegabekeria!!! Aurrerantzean ere, kalean aske direla ikusi bitarte, amasa-billabonatarrok gure elkartasuna eta babesa eskainiko diegu euskal gazte hauei. Aurrera Altsasu!!!

Altsasuko gazteen askatasuna eskatuz gure herrian egindako elkarretaratzetako bat

EH Bilduk gogor salatu nahi ditu Turkiar estatuaren asmoak eta Euskal Herriko herritarrei dei egiten die datozen egunetarako deitutako mobilizazioetan parte hartzera.

Aste honetan jakin dugu Amerikar Estatu Batuek bere indar militarrak erretiratuko dituela iragarri ondotik, Turkiar estatuak laster ekingo diola Siriaren mugan barrena 50 kilometroko “segurtasun zonalde” bat ezartzeko inbasio militarrari.

Inbasio horrek bete betean joko du Siriako Ipar-ekialdeko Administrazio Autonomoa, Euskal Herrian Rojava bezala ezagutzen duguna. Turkiaren inbasio honek Rojavako jatorrizko herritarrak, (kurdu, kristau, zirkaziar, arabiarrak, ...) desplazatu eta Turkian barreiaturik dauden errefuxiatuak birkokatzeko helburua du, Rojavan garatutako elkarbizitzarako eredu demokratikoa txikituz eta ondorioz Turkiaren influentzia eremua zabalduz.

Zonaldeak bizi duen egoera gatazkatsuaren aurrean, Rojavako ereduak feminismoan eta demokrazian oinarrituriko elkarbizitza posible dela frogatu du eta gerratik ihesean ailegatutako biztanleriari segurtasun eta duintasuna bermatu die. Rojavako indar demokratikoek ISISen aurka jokatu duten papera ahaztu eta Turkiar inbasioa ahalbidetzeak gerrara kondenatuko ditu berriz ere.

EH Bilduk gogor salatu nahi ditu Turkiar estatuaren asmoak eta Euskal Herriko herritarrei dei egiten die datozen egunetarako Kurdistanekin Elkartasun Ekimenak deituriko mobilizazioetan parte hartu dezaten.

Kurdistango herriak hamarkadak daramatza erresistentzian eta ziur gaude eraso berri honi ere eutsiko diola

Eusko Jaurlaritzako Segurtasun Sailak 200 euroko isuna jarri dio apirilean Ertzaintzak Bilbon foam jaurtigai batez tiro eginda zauritutako gazteari. Voxen aurkako protesta batean zauritu zuten, apirilaren 13an. Poliziak iraintzea egotzita, Mozal Legea ezarri diote.

Neskaren masailezurra pelotazoa jaso eta gero

Ertzaintzak Bilbon VOX-en ekitaldi bat babesteko asmoz kargatu zuenekoak dira gertaerak. Bertan, ertzainek botatako pelotazoek neska baten aurpegian jo eta masailezurra hautsi zioten, operatua izan eta gero hainbat egunez ospitalean egon behar izan zuelarik. Neskak salaketa aurkeztu zuen eta Lakuako segurtasun sailak ikerketa zabalduko zuela agindu arren, lau hilabete beranduago ez da inongo berririk. Are gehiago, Estefania Beltran kontseilariak esan zuenez "Ertzaintzaren karga neurrikoa" izan zen eta Josu Zubiaga kontseilariordeak esandakoak ere oso argigarriak izan ziren... Honek esan zuenez pelotazoa ezin izan zioten neskari zuzenean burura jaurti, poliziaren protokoloek hau egitea debekatzen baitute expreski. Neskak aldiz, ertzaina zuzenean berari apuntatzen ikusi zuela dio. Eta neskak izango du arrazoi, kontua baita zientifikoki ezin izan zuela beste modu batera izan, foam pilotek ez baitute errebotatzen lehengo gomazkoen moduan. Baina hau gutxi balitz, orain isuna jarri diote neskari, pelotazoa jaso eta gero ertzainak iraindu zituela argudiatuz. Tira, ez dakigu irainena egia ote den edo ez, baina erreakzio hori eduki izana ere ez zen harritzekoa izango, masailezurra hautsi berri ziotela kontuan hartuz.

Beraz, hiru ondorio ateratzen ditugu guzti honetatik:

1. Negargarria da Lakuako buruek behin eta berriro Ertzaintzaren gehiegikeriak justifikatzen dituztela ikustea.

2. Neskari masailezurra hausteaz gain, orain isuna jarri izana, gehiegikeri handia izateaz gain, sentsibilitate oso gutxi erakusten du hain kaltetua izan den herritar baten aurrean.

3. Herriak behar duen polizia ereduaz urrun dago oraindik Ertzaintza.

Amasa-Villabonatik autobusa antolatu dugu: 15:30etan Olaederra kiroldegitik. Izena emateko Iratzar tabernan edo bidali WhatsApp mezua 688 729 069 telefono zenbakira.

Agerraldia egin dute Bakartxo Ruiz eta Mertxe Aizpuruak, urriaren 12an, 'bagoaz' lelopean egingo ditugun manifestazio eta ekitaldi politikoaren berri emateko.

Hemen agerraldian erabilitako testua:

Espainiako Estatuak bizi duen ezegonkortasun giroan ospatuko dute aurtengo ‘Hispanitatearen Eguna’. Espainiako Estatuak bizi duen egiturazko krisiak azaroaren 10ean egingo den hauteskunde errepikapena ekarri du ondorio bezala eta, beraz, urriaren 12a hauteskunde giro nabarmenean egingo da.

EH Bilduk ez dauka ezer ospatzeko ‘Hispanitatearen Egunean’. Aitzitik, gure herriarentzat burujabetza maila handiagoa eskatzeko eguna izan behar dela uste dugu. Esaten genizuen bezala, Espainiakoa porrot egin duen Estatua da, lurraldetasunak eraginda egiturazko krisi sakon eta gaindiezin baten murgilduta bizi dena. Krisi horren erakusle argi bat hurrengo egunetan Auzitegi Gorenak hautes-ontzi batzuk baino jarri ez zituzten preso politikoen aurka emango duen epaia izango da.

Horrenbestez, EH Bilduk eta euskal gizartearen zati handi batek ezer gutxi dute ospatzeko urriaren 12an; ospakizun eguna baino gehiago izan behar da aldarrikapen eguna. Horregatik, manifestaziora deitzen du egun horretan EH Bilduk Iruñean. ‘Bagoaz’ lelopean egingo den manifestazioa arratsaldeko 17:00etan abiatuko da Antoniutti parketik. Anaitasunan amaituko da manifestazioa, ekitaldi politiko batekin. Era horretara, herritarrei ziurtasun eta ongizate maila handiagoa ematea ahalbidetuko duen proiektu politikoa gauzatu ahal izateko gure herriak burujabetza handiagoa behar duela sinesten duten euskal herritar guztiak gonbidatu nahi ditugu mobilizazio horretara.

Hauteskunde giro bete-betean murgilduta gaude dagoeneko, eta sektore politiko bakoitza bere posizioak zehazten hasia da; egoera horretan, argi eta garbi agerian geratzen ari da Espainiako Estatua autoritarismoaren bidetik eraman nahi dutela. Ikusi besterik ez dago zer gertatu den gobernu “aurrerakoia” osatzeko negoziazioak apurtzerakoan mahai gainean jarritako arrazoiak: Estatuko indar subiranistek eta independentistek gobernuaren osaketa eta jarduna baldintzatzea ez dute ikusi nahi inondik inora. Hori eta ez beste ezer izan da Estatuan gobernua ez osatzeko arrazoia eta azken hilabeteotan ikusi dugunaren arrazoia. Azken hilabeteetan eman duten ikuskizunak erakutsi digu Espainiako klase politikoaren azalkeria, arduragabekeria eta herritarren arazoak konpontzeko gaitasun falta.

Ez da eskuak gurutzatuta geratzeko garaia, are eta gehiago kontuan hartzen badugu gure etorkizun politikoa eta ekonomikoa erabakitzen ari direla batzuk gu baztertuta. Subiranistak gehiago eta indartsuagoak garela erakusteko unea da. Gure herriarentzat proiektu sendoa eta fidagarria daukagula erakusteko unea da, Estatua ziurgabetasunean murgilduta dagoen bitartean. Beste batzuk zatikatuta eta indarrak galtzen daudenean, subiranistak elkar hartuta eta indarrak batuz jokatzeko gai izan behar gara. Elkar hartuta indartsuagoak garelako eta gaitasun handiagoarekin defendatu ahal izango ditugulako gure postulatuak eta printzipioak.

Euskal subiranistok urrats bat aurrera emateko unea da. Iruñean egingo dugun mobilizazioa euskal independentistok Madrilera eramango dugun horma eraikitzeko lehen aukera da. Subiranistok indartsuagoak garen heinean, okerrago ibiliko direlako autoritarismoaren eta birzentralizazioaren bidean sakondu nahi duten Estatuko botere faktikoak eta politikoak. Haien helburua, gure eskubideak eta askatasunak murriztea delako.

Berdintasunean oinarritutako Euskal Errepublikan bizi nahi dugula aldarrikatuko dugu larunbatean, Donostiako kaleetan, 'Gora goaz Euskal Errepublikarantz' lelopean egingo dugun kalejira-manifestazioan. Arratsaldeko 5etan Artzai Onetik hasiko da.

Aste honetan jakin berri dugu Nafarroako Auzitegi Nagusiak UGT eta SPA sindikatu espainiazaleen helegitea aintzat hartuz 2017an Aldaketaren Gobernuak garatutako Euskararen Dekretua edukiz hustu duela. Epai berriaren ondorioz Nafarroako hizkuntza zonifikazioan sakondu eta zonalde mixtoan zein ez euskaldunean dekretuaren bidez eman ziren hainbat aurrerapen ezerezean gelditu dira. Antza denez, zonalde mixtoan zein erdaldunean bizi diren euskaldunek ez dute aurrerantzean errotulu elebidunak izateko edota oposaketa batean euskara, Lingua Navarroruma, meritu gisa hartzeko eskubiderik izango. Hori bai,  Vianan edo Tuteran lanpostu publiko bat lortzeko alemaniera meritu gisa hartuko da. Zeinbaiten euskarafobia agerikoa da 2019. urtean. 

Epai honek are eta garbiago uzten du euskaldunok Euskal Herrian, eta bereziki Nafarroan,  bizi dugun diglosi egoera. 1986ko Nafarroako Euskararen Legea euskaldunon gutxiespenean oinarritua egon zen. Nafarroako euskalgintzak adierazi moduan hizkuntza eskubideen eta euskararen normalkuntzaren inguruko edozein neurri hartu ahal izateko lege honen aldaketa ezinbestekoa da. 

Hizkuntza eskubideak ez dira Nafarroan soilik urratzen Hizkuntz Eskubideen Behatokiaren 2018ko txostenaren arabera Euskal Herri luze zabalean urratzen dira eskubide hauek. Honela dio txostenak:"Agerian geratu da, beste behin, ahoz zein idatziz euskaraz jarduteko zailtasunak daudela eremu eta maila guztietan, mota guztietako zerbitzu eta jardueretan, baita lan esparruan eta kontsumo harremanetan ere."

Zorionez herri borrokek epaitegi zein erakundeen logika zentralizatzaile eta diglosikoei aurre egiten diete zenbaitetan, eskubideetan oinarritutako lege berriak idatziaraziz, legeen muga ertsien gainetik alternatiba errealak gauzaraziz edo dauden lege mugatuak aplikaraziz. Zentzu honetan  zoriontzekoa da Euskal Herriak hizkuntza normalizazioaren bidean ekimen propioak sortzeko  izan duen gaitasuna  hezkuntzatik hasi, helduen alfabetatzera pasa, herri komunikabideekin segi, lana euskalduntzeko ekimenekin jarraitu... euskara talde anitzek besteren artean mugimendu anitz eta eraginkorra sortu dute. Herrigintzik gabe ez dago aldaketarik, euskalgintza gabe ez dago hizkuntza normalizaziorik eta normalizaziorik gabe herritarron eskubideak ez dira errespetatuko. 

Estrasburgoko Auzitegiaren erabakiak euren eskubideen alde borrokatzen jarraitzera behartzen ditu Estatuaren biktimak, eta EH Bilduk bide horretan babesa eta laguntza emateko determinazio osoa dauka.

Giza Eskubideen Europako Auzitegiak BVEren eta GALen zenbait biktimaren eskabidea aintzat hartzeari uko eginda, “Estatuko terrorismoaren biktimekin bat egiteko unea” da, Julen Arzuaga EH Bilduko legebiltzarkidearen iritziz. Arzuagaren esanetan, “erabaki horrekin Estrasburgoko Auzitegiak euren eskubideen alde borrokatzen jarraitzera behartzen ditu Estatuko terrorismoaren biktimak, beste biktimekiko berdintasun baldintzetan tratatuak izatea lortzeko”.
EH Bilduko ordezkariak azpimarratu du “Estatuaren biktimak ahaztutako biktimak direla, instituzioek baztertutakoak, eta gaur ere, ikusi dugunez, euren eskubideak ez dira babestuak izan. Hori dela eta, EH Bildutik gure elkartasuna eta gertutasuna adierazi nahi diegu, bai eta egiaren eta justiziaren bidetik laguntzeko gure determinazioa ere”.